Różaniec LCD, nie mylić…

Moja marna egzystencja toczy się cyklami, które kończą się powrotem Dziewoya w to samo zawsze miejsce; czasem scenografia czy twarze się zmieniają, miejsca najczęściej te same, choć okoliczności i anturaż z powodu upływu czasu, czyli względów oczywistych – inne troche, lata mijają, cykliczność ma się dobrze.

Na rusztowania do króla mojego złotego Szczodrego wracałem już trzy razy w sezonie letnim różnych lat; do malowania od czasu zakończenia plastycznej szkoły średniej wracałem wielokrotnie, i nawet jeśli nie kupiłem nawet płutna, farb i sztalug zawsze miałem poczucie, że znów wracam do odwzorowywania rzeczywistości i przebrania, sublimowania jej na własny użytek osobistej wizji, miałem przeczucie odczucie, że wracam.

Prace rzucam często albo – jeszcze częściej – praca rzuca mnie z morderczą wręcz powtarzalnością. Na szkolenia płatne do Inspires łażę od wieków właśnie wtedy, kiedy nie mam pracy i szkole się w różnych profilach, prawie tylko dla tych drobnych pieniędzy, żeby czasem nie zabrakło (zawsze brakuje…).

Odkąd w Houston wylądowałem w 2006 roku, i zapytany przez jednego pacjenta, który raz jestem odpowiedziałem z pewnością siebie i całkowitym przekonaniem, że pierwszy raz i ostatni, wracam tam raz dwa razy do roku, czym zamykam cykle tworzące jeden większy cykl.

Żeby powiedzieć, że powracałem do Sabatu, trzeba by stwierdzić, że w ogóle niego wychodziłem. Chociaż to nieprawdopodobne, tak było, wyjazdy do innych miast Polski a też te zagraniczne sprawiały, że po dłuższej czy krótszej przerwie powracałem na Plac Jagiellonski. Kilku zawsze już nie żyło, za barem poza tygodniem Pani Marii czy później Roberta stal kto inny, inaczej trochę się piło i z kim innym, jednak cykl porzucenia miejsca i konduktu domykał się, to znów otwierał. Teraz wróciłem do księgarni. Po raz trzeci chyba do miejsca sprzedaży książek i albumów przy Muzeum Elektrownia w Radomiu, trzy razy, lata temu wracałem do księgarni Xand na Dworcu Centralnym w Wawie.

Czy godzi się uprzedmiotowić i uwięzić kobietę, by choć na użytek tego tekstu zamykać w pojęciu cykliczności? Raczej nie. Jednak najdonioślejsze i najbardziej uczuciowo barwne cykle dotyczyły właśnie poznawania, trwania u boku zakończonego dramatycznym rozstaniem z kolejnymi kobietami, które matkami mymi i kochankami były. Były zawsze najlepsze dziewczyny same przez się wybrane z pośród milionów, potem tragedia rozstania i długie miesiące jeśli nie lata ‘związkowej ’ abstynencji.

I tak praca, nauka, zabawa i ‘at last but not list’ kobiety wprawiały w ruch karuzele cykliczności w moim chaotycznym z pozoru, a jak staram się wykazać,obrotowym i naznaczonym cyklicznością życiu.

Ile razy wracałem na Świętokrzyską, nie pomne, już pod 31 mieszkania 68 nie wrócę, choć kto wie, cuda się kurwa zdążają na co dzień i nie tylko wokół mnie, zdarzenia nadprzyrodzone a całkiem niespodziewane, choć już nieco oswojone wszędzie dokoła, jeśli cud jeden czy dwa zdarzy ci się codziennie, w końcu przywykniesz i tak zwana szara rzeczywistość jest mniej do przyjęcia i zrozumiała niż zamienianie wody w wino czy wskrzeszanie zmarłych, szczególnie jeśli chodzi o siebie samego, a choć chodzić ze skromności nie powinno, to jednak najczęściej najpierw o egoistycznie pojmowanego samego siebie chodzi, potem innych.

Na Wolanowska wróciłem przez trzy lata po raz trzeci, dziś miałem nadzieję, że odwiedzi mnie ona, równie mocno jak na to czekałem, tak obawiałem się tych odwiedzin; czy te ściany i statki a też ha sprostamy tej namiętności, skrupulatnie skrywanej i strzeżonej zastrzeżonej,bo ona by tu z nią weszła? a metraż mały… Nie przyjechała. Oglądam więc, słuchając radia, czytając i pisząc, a też podjadając, oglądam tv. Tasak dał mi odbiornik i dekoder, jednak bez pilota i mam tylko TVP regionalne z Wawy i Mazowsza, a jak to w państwowej i narodowej – same mszę i życie w kościele, teraz leci koronką z Łagiewnik, co mi przypomina jakiś różaniec, ten, z tego co pamiętam opiera się na powtarzaniach pewnych zaklęć, stąd ta cykliczność, która mnie napędziła, żeby napisać o swojej. O.